Hier wordt er naar je geluisterd – verhaal van Erika en Jessica

Zijn er bepaalde voorwaarden waar je aan moet voldoen om internationale vrijwilliger te zijn? 

Erika: “Er zijn er enkele. Eentje is dat je tussen de 18 en 30 jaar oud moet zijn. Daarnaast moet je lid zijn van de Europese Unie. Eenmaal je in het project zit, is een van de voorwaarden dat je de taal leert van het land waar je verblijft. In ons geval is dit Nederlands. Deze verwachting is er omdat binnen het internationale project het een van de doelen is om de culturele diversiteit in Europa te promoten.  

Wat was jullie eerste gevoel toen jullie bij LEJO terechtkwamen? 

Jessica: “Ik werd direct naar Compot gebracht waar ik overweldigd werd door de plaats. Het is zo een fantastisch mooie plek waar ik heel veel potentieel in zie. Het gevoel dat ik als eerste bij LEJO had is dat ik begrepen werd, hier wordt er naar je geluisterd. Je kan hier ook op elkaar rekenen wat ik heel aangenaam vind.” 

Erika: “Ik ontmoette Kat als eerste. Wat super was omdat ze een persoon is die veel energie en enthousiasme uitstraalt. Hierdoor zat de eerste indruk ook direct goed. Ik weet ook nog in het begin dat het allemaal wel verwarrend was omdat LEJO zo groot is en op verschillende locaties zit. Maar dat heeft zijn tijd nodig, beetje bij beetje leer je LEJO kennen.” 

Nu jullie jaar er bijna opzit, is dat gevoel veranderd? 

Erika: “Ik zie het als een proces. Op dit moment is één van de overheersende gevoelens ‘dankbaarheid’ omdat ik hier een heel warm welkom heb gekregen en goed werd opgevangen en dat is nog, tot op vandaag, zo. ‘Intens’ is ook wel een sterk gevoel omdat je hier vaak aan zelfreflectie doet. Je botst dan soms op wie je bent als persoon… maar het helpt je enorm groeien op professioneel en persoonlijk vlak.” 

Waar halen jullie het meeste voldoening uit? 

Erika: “Het eerste wat direct in mij opkomt is het gevoel dat ik hier iets aan het veranderen ben, ook al is het maar iets klein een gedachte bij een jongere of dingen in vraag stellen. Die kleine aanzet kunnen geven, geeft mij het gevoel dat ik hier nuttig ben.” 

Jessica: “Ik ben helemaal akkoord met Erika. Het is ook de reden waarom we hier zijn. We willen niks in de jongeren hun hoofd drammen voor alle duidelijkheid! Maar gewoon een klein zaadje planten of een reflectie met de jongere aangaan. Het is ook niet dat je daardoor direct een verandering bij de jongere gaat zien,  maar wie weet binnen zoveel jaar denkt hij of zij wel terug aan de reflectie die we gedaan hebben waardoor de jongere misschien voor een andere aanpak zal kiezen. Wat mij dus het meeste voldoening geeft is het werken mét de jongeren.” 

Is er een specifiek moment dat je is bijgebleven waarbij je vond dat je echt iets hebt kunnen betekenen? 

Erika: “Ja! Jessica en ik hebben in het begin van de zomer een eigen kamp georganiseerd. We deden op het einde van het kamp een cirkel waarin we een evaluatie deden. Er lagen kaarten in het midden met afbeeldingen op. Iedereen mocht 1 kaart kiezen om zijn of haar dag weer te geven. Er was een meisje die een kaart had gekozen waar een grote diamant op stond. Aan de hand van die kaart vertelde ze dat deze dag van het kamp zo briljant en helder was als een diamant. Ze zei dat het voor haar heel lang geleden was dat ze haar nog als een diamant had gevoeld. Dit heeft mij heel hard geraakt. Op dat moment heb ik iemand zijn dag gemaakt. Ik ken ook haar situatie en dat gaf nog meer reden om hierdoor geraakt te worden.” 

Hoe was het om jullie eigen kamp te organiseren? 

Jessica: “Wel, het organiseren van het kamp was veel zwaarder dan het kamp zelf. De verwachtingen en alle taken die erbij kwamen kijken deden me soms denken dat het ons niet zou lukken en we zouden falen. Maar op het einde deden we gewoon wat we wouden met de middelen die we hadden.  Voor mij was dat uiteindelijk de beste manier om dit kamp te laten slagen. Vanaf het kamp startte heb ik enkel nog genoten. Alle stress die ik op voorhand had, was weg. “ 

Wat zou voor jullie de final touch zijn om jullie vrijwilligersperiode bij LEJO te eindigen? 

 Erika: “Jessica en ik zouden heel graag onze culturen met de Belgische cultuur bij elkaar brengen. Het zou fijn zijn mochten we een avond kunnen organiseren, hier op LEJO, waarbij wij typische gerechten en muziek meenemen. Maar ook jullie Belgische specialiteiten meebrengen. Om op die manier elkaars culturen te leren kennen.  

Bedankt om jullie tijd vrij te maken en even een babbeltje te komen slaan over jullie periode bij LEJO!